De War on Cash is de commerciële strijd die sinds 1976 door Visa wordt gevoerd. Door het opzetten van een betrouwbaar en snel betaalsysteem maakt Visa het mogelijk om met een kaart te betalen in plaats van contant of met een cheque. Visa heeft zowel debitcards als creditcards op de markt gebracht, het merk staat voornamelijk bekend om de laatstgenoemde.
Daarom zal ook in deze case de creditcard centraal staan. De Visa World Card is de meest geaccepteerde creditcard ter wereld. Alleen al in Nederland kun je er op meer dan 90.000 adressen gemakkelijk en veilig mee betalen 108.Wereldwijd kan dit op maar liefst meer dan 36 miljoen locaties 109. De War on Cash is nog steeds gaande. Er zijn nog steeds plaatsen op de wereld waar men geen gebruik kan  maken van een digitaal betalingssysteem, waardoor Visa nog steeds veel groeipotentie heeft. De snel stijgende waarde van de aandelen laat zien dat Visa nog altijd succesvol en strijdlustig is.110
Visa wordt wereldwijd blind geaccepteerd als betaalmiddel, maar hoe werkt dit systeem eigenlijk? De briljant van Visa glanst alleen wanneer zijn oppervlak wordt gepolijst door vier partijen. Dit vierpartijenstelsel is de belangrijkste succesfactor van het bedrijf en is daarom essentieel om het businessmodel van Visa goed te begrijpen. Het bestaat uit:• de kaarthouder: de met creditcard betalende burger/consument;
• de acceptant: de verkooppunten (zoals bedrijven of winkels) die een contract hebben afsloten met een financiële instelling (veelal banken) voor het accepteren en verwerken van creditcardtransacties;
• de verwerker: de financiële instelling die de betaaldata verwerkt voor de acceptant;
• de uitgever: de financiële instelling die de creditcard uitgeeft. Visa geeft zelf geen creditcards uit en sluit ook geen contracten met acceptanten. Dat doen de organisaties die de rol spelen van uitgever en/of verwerker, de leden van Visa.111
De uitgever en verwerker maken gebruik van het klantenbestand waarover de bank al beschikt om een contract af te sluiten met kaarthouders en acceptanten. De kaarthouder en acceptant zijn indirecte klant van Visa. Omdat kaarthouder en acceptant meestal niet bij dezelfde bank bankieren, zijn er vaak twee banken bij één transactie betrokken. De uitgever is de bank van de kaarthouder en de verwerker die van de acceptant. Eén financiële dienstverlener kan afhankelijk van de betreffende transactie dus uitgever en/of verwerker zijn. Samen vormen ze het vierpartijenstelsel. Daarin lopen de transacties formeel via Visa dat de transactieverwerking mogelijk maakt en bepaalt welke uitgevers en verwerkers een
licentie ontvangen om toe te mogen treden tot het stelsel. Het vierpartijenstelsel is een initiatief van Visa en heeft gezorgd voor een exponentiële groei van het bedrijf.