Veel van de armste mensen in de wereld wonen in India. Zo’n 800 miljoen mensen leven daar van rond de 1 euro per dag. De armste 5% wordt beschouwd als ‘ultra-arm’, het zijn analfabeten met chronische honger en een aanhoudend slechte gezondheid. De armste mensen hebben als het financieel echt slecht gaat vaak geen andere keuze dan een lening te nemen van een kredietverstrekker die explosieve woekerrente rekent tussen de 50% en soms zelfs 100%. Op deze manier is er geen kans om uit de armoedecyclus te ontsnappen en wordt de situatie in veel gevallen steeds erger. Bureaucratie, corruptie, analfabetisme en logistieke uitdagingen onthouden de armen van toegang tot leningen tegen een reële rente.326

De afhankelijkheid van woekerrente en het risico op een negatieve spiraal van armoede is vergelijkbaar met de situatie voor arme boeren in het Duitsland van de 19de eeuw. Daar kon het belenen van een koe eindigen met het verlies van de boerderij. Dat was voor Raiffeisen reden om kredietcoöperaties op te richten (327). In het India van de 21ste eeuw is er SKS. Dit is een winstgericht microfinancieringsinstituut (MFI) dat de arme bevolking in India helpt met kleine leningen. SKS is in 1998 als non-profitorganisatie gestart en is sinds 2005 een commercieel bedrijf. Het wordt wereldwijd erkend voor zijn innovatieve businessmodel voor de introductie van winstgevende microfinanciering in aan de onderkant van de samenleving (328). SKS is anno 2014 uitgegroeid tot een beursgenoteerd bedrijf met 5,8 miljoen leden en een uitstaande portfolio van ruim 390 miljoen euro (329).

Al meer dan vijftien jaar biedt SKS kansen aan arme families om zichzelf geleidelijk uit de armoede te werken. SKS leent uitsluitend voor investeringen in de start of groei van een bedrijf (330). Het is dus niet gericht op consumptief krediet voor mensen op het moment dat het slecht gaat, maar op investeringen om mensen te helpen te zorgen dat het goed gaat. Dankzij krediet van SKS kunnen mensen bijvoorbeeld: een buffel aanschaffen om melk te kunnen verkopen, een kiranawinkel starten in bijvoorbeeld thee, snoep maken, frisdrank verkopen, specerijen bewerken, kaarsen maken, uitgevallen haar verzamelen voor pruiken, horloges repareren, een groentekraam runnen, fietsen maken of timmerwerk en laswerkzaamheden verzorgen.

In groepen van vijf tot tien, bieden vrouwen elkaar emotionele en financiële ondersteuning. Ze helpen elkaar en het bijzondere is dat ze net als bij Grameen bank ook garant staan voor de terugbetaling van elkaars lening. Met slechts 4000 Indiase roepie (60 euro) kan een leenster al een kiranawinkel starten. Met 10.000 Indiase roepie (150 euro) kan een melkkoe of een naaimachine worden gekocht. Veel vrouwen worden leiders binnen hun gemeenschap en starten projecten waarmee ze alle inwoners van hun dorpen helpen. Microfinancieringsprojecten fungeren daardoor vaak als de basis voor een bredere structurele ontwikkeling, inclusief verbetering in infrastructuur, gezondheid, educatie en politieke activiteit. Daarnaast kunnen afbetalingen en betaalde rentes opnieuw worden uitgeleend voor nieuwe bedrijven of projecten.