Het mooiste wat je kan worden als je groot bent is profvoetballer. Al het andere is tweede keuze. Als ik (Jeroen Kemperman) acht jaar ben neem ik me voor maar het beste te maken van het alternatief. Voetbalvriendje Nordin van Schuppen waarmee ik duizenden uren op straat voetbal is veel beter. Hij is veel beter dan iedereen waarmee hij kan worden vergeleken in Zeist. Hij kan zo lang hooghouden als hij wil en hij is uren bezig nieuwe trucjes, schijnbewegingen en effectschoten te verzinnen en oefenen. Hij schakelt op het veld direct van stilstand in sprint en gaat vervolgens in slalom langs alles en iedereen. Dit laatste ziet er dan niet uit als lomp achter de bal aan hollen maar als dansen, waarbij de bal de speler volgt in plaats van andersom. Dit zie je zelfs bij profvoetballers slechts sporadisch. Dan hebben we het bij de Nederlanders over Cruijff, Van Basten en Bergkamp. Dit zijn niet toevalligerwijs allemaal Ajacieden. Nordin droomt er dan ook van Ajacied te worden. Daar komen alle grote voetballers vandaan. Daar wordt het echte sierlijke voetbal met bluf gespeeld en is het doel altijd om aan te vallen en te winnen. Voor Nordin is profvoetballer worden een kwestie van alles of niets. Het is niet alleen een jongensboek, maar ook een uitweg uit een hobbelige jeugd. Hij brengt jaren door in internaten en pleeggezinnen. Hij heeft een oudere broer waar hij op terug kan vallen, maar verder is de gezinssituatie instabiel. Ook op de LTS gaat niet heel erg goed. Nordin is als jongen even dromerig en onberekenbaar als hij voetbalt. Hij is opstandig, maar tegelijk te lief om de confrontatie aan te durven gaan. Als hij eisen of beloften niet kan of wil nakomen, ontwijkt hij ze liever dan nee te zeggen. Ik zag Nordin niet meer nadat hij op zijn veertiende naar een pleeggezin ging. Ik hoopte hem op een gegeven moment terug te zien op tv in Ajax. Dat gebeurde niet. In 2001 kom ik erachter wat er verkeerd is gegaan door het boek Leerschool Ajax van Rik Planting. Hij kwam op zijn zeventiende in de Ajax-jeugd en was echt goed! Cruijff noemde hem het meest waardevolle bezit van Ajax. Hij kreeg veel vertrouwen van jeugdtrainer Louis van Gaal. Sommigen zagen hem al een plaats innemen onder de grootsten van de club en zeiden dat hij beter was dan Van Basten. Maar tegelijkertijd moet je als voetballer soms ook kunnen bikkelen en verdedigen en dat deed hij niet goed onder trainer en werkvoetballer Barry Hulshoff. Niemand twijfelde aan zijn voetbalkwaliteiten, maar hij legde het af op persoonlijkheid. De combinatie van opstandigheid en conflictmijdend gedrag zorgde ervoor dat hij zonder uitleg niet kwam opdagen of niet deed wat werd gevraagd. Hij werd gezien als onbestuurbaar en karakterloos. Hij moest op zijn negentiende tegelijk met Michael Mols, Frank Verlaat en Youri Mulder de opleiding verlaten. Hij kreeg een jaar later nog een mogelijkheid in een nieuw opgerichte herkansingsploeg van Ajax, maar ook dat ging verkeerd. Er werd een baantje voor hem geregeld om wat bij te verdienen naast het voetbal. Hij snapte dat werk niet en ging er niet meer heen. Hij durfde toen ook niet meer naar Ajax. Hij zwierf daarna nog over de internationale voetbalvelden, maar met Ajax was het einde verhaal. Veel jongens dromen van profvoetbal. Nordin leek voorbestemd tot ‘godenzoon’ maar werd het niet. Hij bleef een sterveling. De droom gaat verder. Het mooiste wat je kan worden is profvoetballer.